در شكيبائى

136.وَ قَالَ (عليه السلام) :يَنْزِلُ الصَّبْرُ عَلَى قَدْرِ الْمُصِيبَةِ .وَ مَنْ ضَرَبَ يَدَهُ عَلَى فَخِذِهِ عِنْدَ مُصِيبَتِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ .

ص1154

امام عليه السّلام (در شكيبائى) فرموده است : 1-شكيبائى باندازه اندوه مى رسد (مصيبت هر چه بزرگ باشد خداوند برابر آن شكيبائى عطا مى فرمايد) 2-  و كسي كه در مصيبت دست خويش به رانش زند (بيتابى كند) پاداشش (كه براى او در آن مصيبت مقرّر گشته) تباه مى گردد.